Agenda

<< Maart 2024 >> 
 ma  di  wo  do  vr  za  zo 
      1  2  3
  4  5  6  7  8  910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 

VH-nieuwsbrief Compareerden voor mij (mei 2022)

19 mei 2022

Hoera! 100% van het eerste deel van het project is afgerond!
Na bijna drie jaar zijn alle notariële akten van Andijk, Avenhorn, Benningbroek, Blokker, Grootebroek, Hoogkarspel, Hoogwoud en Obdam tussen 1844-1915 geïndexeerd. Wij bedanken onze deelnemers ontzettend voor het invoeren en controleren van ruim 121.000 akten!

Deze mijlpaal in het project vieren we graag samen met onze deelnemers. Meer informatie over de bijeenkomst op vrijdag 10 juni is te vinden op het forum van ons project. 

Op naar deel 2!
Na deel één, volgt deel twee. We gaan direct door met het invoeren van de akten uit deel twee van het project. In het tweede deel werken we aan de notariële akten uit de negentiende en twintigste eeuw uit Enkhuizen, Hoorn en Medemblik. Af en toe staan er akten in van een dorpsnotaris. De akten in dit deel zijn dus meer stedelijk georiënteerd.

Knippers
We hebben een enthousiast groep knippers verzameld. Achter de schermen gaan zij de scans voor deel twee van het project klaarmaken voor de invoer. De knippers zorgen ervoor dat een boek met akten digitaal wordt opgeknipt in afzonderlijke akten. Zo krijg je tijdens de invoer één akte in beeld, en niet een heel boek. Helaas zijn er momenteel wat technische problemen in het knipproject waardoor het knippen even is gestopt. Zodra de problemen zijn opgelost laten we dat de knippers weten.

Opmerkelijke akten
Notarissen in Westfriesland stelden heel wat testamenten op, ongetwijfeld heeft elke invoerder deze wel eens gezien en ingevoerd. Soms komen invoerders iets interessants tegen in die testamenten. Zoals deze:

Op 19 augustus 1891 maakte notaris Hermsen van Oosterblokker het testament op van mejuffrouw Christina de Jong, zij woonde in Hoorn in het Sint Pietershof. Dit was een kleine woongemeenschap waar ouderen woonden. Christina had geen kinderen en liet daarom flinke bedragen na aan haar neven en nichten. Zo ontving de man van haar overleden nicht, Jan Blokker in Hoorn, 300 gulden. Hij kreeg dit geld voor de ‘trouwe zorg aan zijn echtgenote’. Blijkbaar had de zorgzame Jan een goede indruk gemaakt op Christina. Een andere Jan Blokker uit Loosduinen ontving 1200 gulden, omdat hij al was overleden ging het geld naar zijn kinderen. Twee andere neven, de kinderen van de halfzus van Christina, kregen elk 500 gulden.
In het testament van Christina gaat het niet alleen over geld. Ze heeft ook een aantal specifieke wensen over haar uitvaart. Haar begrafenis moest ‘met al hetgeen daartoe betrekking mogt hebben, op eene aan haren stand wagende wijze zal plaats hebben, speeciaal dat haar lijk zal worden grafwaarts geleid door twaalf bejaarde dragers aan wie daarvoor ieder twee gulden zal worden uitbetaald’.

Mejuffrouw Maartje Dekker, de weduwe van Jacob van Regeteren, had ook een aantal wensen over haar uitvaart opgenomen in haar testament. Haar testament werd in augustus 1882 opgemaakt door notaris Claas Gerrtiszoon Bolding te Hoorn. Zoals gebruikelijk werd eerst het geld verdeeld. Maartje woonde in Grootebroek. Blijkbaar was ze de plaatselijke kerk niet zo goed gezind. Maar de diaconie van de hervormde gemeente in Wijdenes wel, zij ontvingen 500 gulden. De gereformeerde kerk in Hem ontving 200 gulden. Een vereniging voor ziekenverpleging in Amsterdam ontving 200 gulden, net als het Nederlandse zendelingengenootschap.
De broer van Maartjes man, Gerrit van Regteren, erfde 500 gulden. De broers en zussen van Maartje kregen geen geld, maar wel al haar kleding, linnengoed en bedden met toebehoren. Maartjes broer Maarten kreeg wel een flink bedrag. Hij ontving het vruchtgebruik over een som van 4000 gulden als tegemoetkoming in de kosten voor de verpleging van zijn krankzinnige echtgenote in het gesticht Meer en Berg bij Bloemendaal. Meer en Berg was een psychiatrisch ziekenhuis dat al in 1849 was geopend. Bijzonder is dat Maartje in haar testament bepaalde dat bij haar uitvaart de erfgenamen geen uiterlijke tekenen van rouw zouden dragen, wat bijzonder is in een periode dat rouwkleding heel gebruikelijk was. Verder bepaalde Maartje in haar testament dat zij begraven wilde worden in Wijdenes in het graf van haar overleden echtgenoot, op de grafzerk moest komen te staan: ‘zalig zijn de dooden die in den Heer sterven – M. Waal, J.B. van Regteren, weduwe van Regeteren’.

chat loading...