Izaak Gogel (Vught 10 dec. 1765-Overveen 13 juni 1821) mag wel de grondlegger van ons belastingstelsel worden genoemd. Sinds maart 1798 maakte hij als "agent" (minister) van financiën deel uit van de regering. Na de tweede staatsgreep van 12 juni 1798 bleef hij aan het bewind en diende op 20 juni 1799 een plan tot algemene belastingen in, dat echter niet is uitgevoerd. Eerst in juli 1805 zag hij zijn belastingstelsel aangenomen. De directe belastingen die hij invoerde waren: grondbelasting, patentbelasting en personele belasting. Deze laatste is zijn eigenlijke schepping n.l. een personele belasting geheven naar de grondslagen van huur, dienstboden, paarden, haardsteden en meubelen. Na de inlijving verdeelde de wet van 1811 de belastingen in vier groepen:
a) directe belasting;
b) enregistrement (registratie rechten);
c) douanerechten (rechten van in- en uitvoer);
d) droits reunis (de overige rechten).
Gogel's belastingstelsel diende ook na 1813 nog tot grondslag der Nederlandse Staatsfinanciën. (Zie Winkler Prins Encyclopaedie, zesde druk, deel 9, blz. 640-641)