Op 22 augustus 1857 werd als telg van de uit Rotterdam stammende, maar sinds ruim een eeuw in Hoorn woonachtige familie Messchaert, Johannes Martinus geboren. Zijn vader, Pieter Klaaszoon Messchaert, eigenaar van een winkel in ijzerwaren, had opmerkelijke gaven op artistiek gebied, getuige het jarenlange directeurschap van de zangvereniging Sappho en zijn composities, de laatste weliswaar van weinig betekenis. Naast zijn prestaties op muzikaal gebied tonen ook de tekeningen van zijn hand, dat hij niet onder de middelmaat bleef. Op dit gebied had hij veel met de familie van zijn vrouw, Maria Schouman, gemeen; het Dortse geslacht Schouman telde vele schilders onder haar leden: Izaäk,-de vader van Mevrouw Messchaert -, Martinus,-de vader van Izaäk -, en diens oudoom Aart. De omgeving, waarin Johan Messchaert opgroeide, moet van groot belang zijn geweest voor zijn latere leven. Aanvankelijk kreeg de jonge Messchaert na zijn schooltijd een opleiding voor het bloemkwekersvak in Arnhem.

H.A. Meijroos, de vroegere Hoornse muziekmeester, die te Arnhem werkte en in wiens orkest Messchaert viool speelde, ontdekte, dat Messchaert een uitzonderlijke stem had. Hij spoorde Messchaert aan in de muziek te gaan. Het resultaat was een studietijd in Keulen en Frankfurt, waar hij onderwijs kreeg van o.a. Hiller, Raff, Japha, Schneider en Stockhausen. In 1878 begon Messchaert zijn carrière. Zijn optreden was veelzijdig: liederenavonden met Julius Röntgen, uitvoeringen met grote emsembles, lid en dirigent van het "Capella Koor", dirigent van de liedertafel "Euterpe" en oprichter en lid van het "Amsterdamsch Vocaal Kwartet". Met Julius Röntgen, Frans Coenen en Daniël de Lange richtte hij in Amsterdam het Conservatorium op, waaraan hij tevens leraar was. Zijn werkterrein als zanger, en ook als pedagoog verplaatste zich allengs meer naar Duitsland en Oostenrijk. Door geheel Europa verwierf hij grote bekendheid. Met vele prominenten uit zijn tijd stond hij in contact. Na gedurende een veertig jaar grote triomfen te hebben behaald, trok hij zich met zijn vrouw, Johanna Alma, en zijn beide dochters, de tweeling Mieke en Els, terug in Zürich, waar hij in 1922 stierf.