Paalgeld werd genoemd eene heffing voor het leggen binnen- en buitengaats van tonnen langs het vaarwater van Marsdiep, Vlie en Zuiderzee en het zetten van kapen en vuurbakens op de duinen. Amsterdam had al vroeg op zich genomen daarvoor te zorgen, dewijl het groot belang had bij een veiligen waterweg heen en weer. Maar ook de Friesche kuststeden, Kampen, Hoorn, Enkhuizen e.a. waren nauw er bij betrokken en zij betaalden dus, voor de schepen welke bij hen thuishoorden, paalgeld aan Amsterdam. Van de andere en de vreemde schepen werd vuur- en paalgeld geheven door de ontvangers, van wege Amsterdam in alle havens van de Zuiderzee aangesteld. In 1573 werd de zorg voor het leggen van zeetonnen en het plaatsen van kapen en bakens door den Prins aan Amsterdam ontnomen en opgedragen aan de toenmalige hoofdstad der Zuiderzee Enkhuizen die voortaan ook " de gerechtigheit van het paelgelt en de profijten daervan komende" zou ontvangen. Naderhand kwam met overeen, dat Amsterdam de vuurbakens onderhouden - en Enkhuizen de tonnen en bakens leggen en stellen zou. Paalgeld werd door Enkhuizen geheven te Enkhuizen, Hoorn, Medemblik, Zaandam, Amsterdam, Harlingen, op Oost-Vlieland, op Texel. Door de O.I.C. werd in 1661 aan paalgeld betaald voor zeven schepen binnengekomen aan het Vlie en Texel, voor elk schip fl 450. Tegenwoordige Staat van Holland, XV, blz.470. Ter Gouw, Geschiedenis van Amsterdam, I, blz.314-315; IV, blz.115; V, blz.414; VII, blz.81-82.