Westfriezen bij de notaris
Al honderden jaren lang zijn notarissen actief in Westfriesland. In hun akten bevinden zich talrijke bijzonderheden over het leven van onze voorouders. Het oude notariële archief wordt vooral door onderzoekers en gevorderde genealogen geraadpleegd. Om meer mensen kennis te laten maken met deze interessante en uitgebreide bron, besteden wij op onze website aandacht aan enkele in het oog springende akten.
Slaande ruzie om twee lammeren
In mei 1723 komt Volkert Groen een woedende Jan Claasz. Galis tegen op zijn land in Westwoud. Met een stok in zijn hand joeg de oud-burgemeester achter de beesten van Volkert Groen aan. En Galis ging niet alleen achter de dieren aan, ook Groen werd opgejaagd door de woedende Galis. Groen moest Galis met een ‘deel’, een plank, van zich af houden. Toen Galis deze vervolgens op de grond neergooide, werd hij geslagen op zijn hoed en schouder. Er ontstond een gevecht waarbij de heren elkaar rake klappen uitdeelden. Op het moment dat Groen Galis stevig bij de haren greep, werden ze uit elkaar gehaald door twee toegesnelde bewoners van het dorp.
Een bedroefde grootvader
Ruzies en geschillen komen in de beste families voor, ook in vroegere tijden. Dat blijkt wel uit een testament van Dirk Houttuin (1659-1744). Dirk was in zijn woonplaats Medemblik een gezagsdrager met veel invloed, een man die waarde hechtte aan reputatie en eer. Mogelijk legde de familiegeschiedenis extra gewicht in de schaal want zijn eigen vader en grootvader hadden hun leven voor het land gegeven. De laatstgenoemde, kapitein Adriaan Dirksz Houttuin, sneuvelde tijdens de roemruchte Vierdaagse Zeeslag in 1666.
Een huilend kind en een slechte min
Lange tijd was het gebruikelijk, vooral in de hogere lagen van de samenleving, om een pasgeboren kind uit te besteden aan een min. De min voedde en verzorgde het kind. De min kon bij de ouders intrekken, maar het gebeurde ook dat de min het kind meenam naar haar eigen huis.
De naaister en de dienstmeid
Jan Ackerman en Marij Maartens, een naaister, kwamen allebei uit Andijk en ze waren verloofd. Jan vertelde Marij dat hij haar ‘noit soude verlaten tot in der eeuwigheijt’. Hij zou zelfs niet bij haar weg gaan als iemand ‘met een swaart boven zijn hooft’ stond. Om hun liefde te bevestigen, besloten ze te trouwen. Rond kerst 1725 ging Jan met zijn achterneef naar de secretaris van Stede Grootebroek om het huwelijk aan te kondigen. Helaas kond de secretaris dit nog niet goedkeuren, Jan had toestemming van zijn voogden nodig voordat hij mocht trouwen. Maar dat zou vast wel goed komen. Ze waren immers al verloofd.
De schreeuwende schout
Op 4 augustus 1741 stond plotseling de bode van de schout voor de deur van het predikantsechtpaar De Beer in Abbekerk. Uit naam van de schout kreeg predikant De Beer een boete opgelegd van dertig gulden vanwege het afvuren van een musketr. De predikant was zeer verbaasd, hij had al minstens veertien jaar geen ‘geen schietgeweer (…) gebruykt om te schieten’.
