Zie ook: 0133/024, en: 0133/108 (geen annotatie).
Testament van een raad in de vroedschap, tevens oud-burgemeester van Medemblik en dijkgraaf van de Vier Noorder Koggen. In het eerste deel van dit testament wordt één bepaalde 22-jarige kleindochter en haar onwettige kind door de testateur uitgesloten van iedere vorm van erfenis, ‘als begeerende deselve onder zijne afkomelingen niet te hebben gereeckent’.

De testateur gaf namelijk te kennen dat deze kleindochter, ‘tot hertelijk leetwesen en uytterste droefheyt van hem heer testateur, sedert eenige tijdt, en wel speciaal in den voorledene jaare, sig seer heeft verloopen gehad, ende gehouden eene gantsch onordentelijk en onkuys gedrag, en ommegang, soo bij nagt, als bij dage’, met een zekere voormalige knecht van de overleden vader van het meisje, die zelf al een vrouw en kind heeft, en dat deze kleindochter ‘sig selfs soo verre heeft geabandonneert en overgegeven’ aan deze getrouwde man, dat zij met hem ‘heeft gehouden vleesselijke conversatie’, ‘en sig van denselven heeft laten beswangeren’, en dat deze kleindochter ‘zijnde in die staat, en daarvan bij haar selfs bewust, voor en in plaatse van berouw ende leetwesen te hebben van haar verfoeyelijk en onkuyse conversatie’ met de voormalige knecht, ‘selfs is blijven volharden in die schandelijke liefde ende drift’ voor de man, ‘ende heeft betuygt bij denselven te willen blijven en met denselven te leven of anders te sterven’, en dat zij vervolgens in november 1742 in het ‘verbeterhuys’ te Amsterdam is verlost van een kind, van wie zij als vader de voormalige knecht heeft genoemd, zij het met een andere achternaam dan waaronder hij te Medemblik bekend was. En dit alles ondanks het feit dat deze kleindochter ‘heeft gehad gelegentheyt sig na haare staat met yemand van haar fatsoen te kunnen in den egten staat vereenigen’.

Zie ook: 0378/009.
Betreft nasleep van een in de herberg op de hoek van Binnenwijzend afgesloten weddenschap, namelijk de betaling van de daaruit resulterende rekening.

Op verzoek van een chirurgijn te Venhuizen verklaart allereerst een inwoner van Oosterblokker, dat hij op 31-10-1742 in de herberg op de hoek van Binnenwijzend aanwezig is geweest bij een weddenschap tussen de chirurgijn en een zekere andere man (wonend in de banne van Westwoud op de Boeker!) om wie van beiden de zwaarste 8 lammeren zou hebben. De weddenschap ging aanvankelijk om 4 flessen wijn, en vervolgens bood de knecht van de herbergier aan voor de helft van de flessen wijn mee te doen in de weddenschap tegen de chirurgijn, dus was de inzet van deze twee wedders nu 2 flessen wijn elk. Vervolgens wilden 3 andere aanwezigen, namelijk de deposant zelf, de herbergier en een man wonend bij de Bramsluis (aan de Blokdijk, op de grens van Oosterblokker en Binnenwijzend) ook op dezelfde condities meedoen tegen de chirurgijn voor elk 2 flessen wijn. Nu ging het dus in het totaal om 10 flessen wijn.
De herbergier stelde een precies tijd van wegen voor; de volgende dag (01-11-1742) om 2 uur ’s middags zouden de lammeren gewogen worden bij deze herberg, en wie van de deelnemers niet zou komen opdagen met zijn lammeren of te laat zou komen, zou als verliezer worden aangemerkt, en opdraaien voor nog 8 flessen wijn extra. De herbergier zou vervolgens voor de winnaar en de overige aanwezigen gaan tappen op rekening van de verliezer of van de weggeblevenen.

De volgende dag bleek de chirurgijn met zijn lammeren aanwezig, maar diens tegenstander, en ook de man van de Bramsluis, niet. Zij waren dus automatisch verliezers. De herbergier en zijn knecht hebben de weggebleven man nog opgezocht en geprobeerd over te halen toch met zijn lammeren te komen, maar hij weigerde. De chirurgijn stelde vast nu recht te hebben op de 10 gelijke flessen wijn van de weddenschap, en ook op minstens 8 extra flessen wijn. De deposant, de herbergier en diens knecht hebben hun verlies toegegeven.
Daarop heeft de herbergier alvast 4 flessen wijn tevoorschijn gehaald, maar tijdens het consumeren daarvan ontstond er enige onenigheid over het tappen of leveren van de overige wijn, om de reden dat niet alle belanghebbenden aanwezig waren, maar de requirant had gestaan op de overeengekomen condities. Nu werd overeengekomen dat de chirurgijn en de herbergier samen de kosten van de gerechtsbode zouden delen, die uit naam van de herbergier een insinuatie zou doen aan het adres van de weggebleven personen, en hen bij onwilligheid zou dagvaarden voor de schepenen. De herbergier heeft vervolgens alle wijn gegeven die door het gezelschap werd geëist, de bode heeft de weggebleven persoon een insinuatie gedaan, en heeft zijn salaris ontvangen van de requirant en de herbergier samen. Tenslotte heeft men de man nog maar niet voor de schepenen laten dagvaarden, en besloten daarmee nog maar even te wachten.

Vervolgens verklaren de herbergier van de Witte Eenhoorn te Oosterblokker, diens knecht en nog een inwoner van Oosterblokker, dat op zondag ‘laatstleden’ (dat was palmzondag 07-04-1743) de bovengenoemde herbergier van de hoek van Binnen-wijzend en de bode in de Witte Eenhoorn zijn geweest, om van de aldaar aanwezige chirurgijn uit Venhuizen betaling te eisen van zijn rekening, ten bedrage van ƒ 12:3:-. De requirant hield echter vol hooguit ƒ 3:3:- schuldig te zijn en was ook bereid dit te betalen, maar de herbergier wilde álles, en liet de bode een arrest doen.
Daarbij zou de herbergier hebben gezegd, dat ‘hij dit arrest niet had laten doen omdat hij bekommert was voor zijn geld, want dat hij credit genoeg had voor den requirant in desen, al wilde die hondert geulden of meer aan het huys van hem arrestant komen verteeren, maar dat hij dit arrest alleen had laten doen uyt koppigheyt, want dat hij liever had dat het hem namaals hondert gulden kostede, alsdat hij nu eenen duyt minder als het volle beloop van zijn voorsz{eyde] reeckeninge soude ontfangen’, en hij zou daarbij hebben gepocht ‘wel meer processen over diergelijke gevallen gehad te hebben, dog noyt een te hebben verlooren.’ De herbergier van de Witte Eenhoorn had hierop voorgesteld de zaak te schikken, maar de andere herbergier had dit geweigerd.