Zie ook: 0389/006, 007.
Betreft geval van smaad te Westerblokker.

De insinuante in deze, wier man werkzaam is als tuinmansbaas op een ‘buitenplaats’ te Westerblokker (bezit van een inwoner van Hoorn!), verklaart dat zij op maandag 20-02-1804 om 4 uur ’s middags daar op de buitenplaats aanwezig was toen haar man een zekere buurman, die voor het huis stond, heeft toegeroepen: ‘Gerrit, sie je wel dat je schaape op de plaats loopen, zul je ze der afhaalen!’ Dit verzoek heeft haar man meerdere malen moeten herhalen voordat hij het volgende antwoord kreeg: ‘Het het de tijd wel’. Toen de insinuante het verzoek mede nog een keer herhaalde, riep de buurman haar toe: ‘Je bent een soldaateklits, een hoer, daar hangt beeter aan de galg dan jij bent’. (‘Klis” betekende volgens het WNT in Friese en Saksische dialecten zoiets als ‘teef’, en vervolgens zoiets als ‘loszinnige, ontuchtige vrouw of meid’.)

Dit zijn volgens de insinuante ‘uitdrukkingen nergens anders toe strekkende als om de eer, goede naam en faam van haar insinuante in opspraak te brengen, haar te doen voorkoomen als iemand die een ergerlijk en schandelijk leven lijdt, en daardoor de huisselijke rust in de tezamenleeving met haar insinuantes man te stooren’. Zij vindt dat de geïnsinueerde haar daardoor ‘atrocelijk’ heeft ‘geïnjureerd, welke injurie zij insinuante ad animum is revoceerende, zig dus genoodzaakt siet tot reparatie van haar’ door de geïnsinueerde ‘geschonden eer, de nodige middelen van rechten te emploijeeren alvoorens daartoe te procedeeren’. Zij laat door de notaris in aanwezigheid van getuigen aan de buurman vragen, of hij ‘bij voormelde atrocelijk gedane injurie blijft persisteeren, dan daarvan wilt poeniteeren’. In het eerste geval wordt van de man geëist zijn bewering ‘ten regten voldoende te bewijzen’, en in het tweede geval om het te ‘retracteeren en te beeteren, honorabel en profitabel: honorabel met te verklaaren dat de [...] gedaane uitdrukkingen zijn geweest onbedagt en onb[e]zonnen, deswegens den insinuante excuse vragende met verklaaring van den insinuante niet anders te kennen en te houden, dan voor een vrouw van alle eer en deugd; profitabel met ten behoeve van de gemeene armen deezer plaatze te betaalen zekere amende en dat wel ter somma van vijftig zilvere ducatons, met de kosten ten desen gemaakt’. (De zilveren dukaton of zilveren rijder had een waarde van 3 gulden en 3 stuivers).
De geïnsinueerde gaf hierop ten antwoord: ‘De luy zeggen dat ze een knongel is, in de stad een hoer, daar is niet van sproken, ook niet dat er beter aan de galg hangt’. (‘Knongel’ of ‘knungel’ betekent volgens het WNT, wanneer het betrekking heeft op een man of vrouw: nietswaardig mens, sukkel, lummel.)

N.B.: Het is in dit verband wel pikant, dat de man van de insinuante in de trouwboeken te Hoorn (DTB Hoorn) bij hun huwelijk in 1796 te Hoorn wordt aangeduid als ‘soldaat’ afkomstig uit ‘Nederspa’. In de DTB wordt zijn achternaam vermeld als ‘Weitsma’, maar in de notariële akte tekent hij met ‘Weitsman’. In akten 0389/006 en 007 wordt de naam gespeld als ‘Wijtsman’. Deze naam zou later verbasteren tot ‘Wijsman’.
Zie ook: De Nederlandse munten / Dr. H. Enno van Gelder. (Bibliotheek: 118 E 32)

Zie ook: 0389/005, 007.
De beledigende buurman haalt, geschrokken van de mogelijke financiële gevolgen, bakzeil, en herroept (‘retracteert’) zijn beledigende (‘injuriënte’) woorden, geeft toe dat de gebezigde woorden ‘onbedagt en onbesonnen’ waren, vraagt om excuus en verklaart haar te ‘houden voor een vrouw van eer en deugd’.

Zie ook: 0389/005, 006.
De beledigende buurman van hierboven verklaart ƒ 100.- schuldig te zijn aan de eigenaar van de buitenplaats waar de man van de beledigde vrouw tuinmansbaas is, aangezien deze de kosten van een advocaat te Hoorn en de notaris in deze, totaal bedragende ƒ 100.-, voor de vrouw heeft voorgeschoten.