De invoering van de dienstplicht bij souverein besluit van 20 december 1813 (Stbl. no. 14) had tengevolge, dat hier te lande een landstorm geformeerd werd, waaruit weer een schutterij en een landmilitie werden samengesteld. Ook onder de werking van de schutterijwetten van 1815 en 1827 bestond een landstorm- gevormd uit de schutterijen (zie aldaar), terwijl de wet van 19 december 1932 (Stbl. no. 58) eveneens bepalingen nopens de landstorm inhield. De intrekking van de beide laatstgenoemde wetten bij de landweerwet van 1901 had tot gevolg, dat op 1 augustus 1907 de landstorm ophield te bestaan.
Hoewel nadien van de zijde van de volksvertegenwoordiging herhaalde malen werd aangedrongen op een nieuwe regeling van de landstorm, kwam eerst bij de wet van 28 april 1913 (Stbl. no. 149) een landstormwet tot stand. Krachtens deze wet, die bij de inwerkingtreding van de dienstplichtwet 1922, met ingang van 1 maart 1922 weder werd ingetrokken, kwamen alle personen tussen de 20- en 40-jarige leeftijd, die van de militiewet vrijgesteld waren, een vrij nummer hadden getrokken of gediend hadden, tot de landstor te behoren.
De landstorm werd eerst geleidelijk op zijn volle sterkte gebracht- De landstorm-plichtigen werden ingeschreven per jaarklasse, die in 't algemeen gelijk was aan de lichting voor de militie. Zij die op 1 maart 1922 nog als landstormplichtigen ingeschreven stonden, werden krachtens de dienst plichtwet geacht te zijn bestemd tot buitengewoon dienstplichtige. In verband daarmede werden zij in 1930 in nieuwe verlofgangersregisters overgenomen.