Proclamatie en oproep (‘open brief van recommandatie’) van vredemakers en rijkdommen van Avenhorn betreffende een als slaaf te Algiers gevangen gehouden bootsman uit Avenhorn.
Ongedateerd; de bovenstaande datum is ontleend aan akte 0189/014 en is dus slechts een benadering.

‘Alle dengeenen die dese onse opene brieven van recom[mandatie] sullen werden verthoont, wenschen wij vredemakers ende rijckdommen der dorpe Avenhorn saluyt.

Wij hebben met groote droeffenisse verstaen, ende daervan volcomen versekeringe gecregen, dat Cornelis Otsz’ (zie: Ottes, Kornelis), ‘onsen poorter ende gebooren burger binnen Avenhorn, in 't jaer anno 1661 den 1en jannuary van Hoorn nae de custe van Portugael voor bootsman gevaren sijnde met het schip de Vergulden Smient, daer schipper op was Meyndert Jansz Bontekoe van Hoorn’ (zie: Bontekoe, Meindert Jans), ende dat hij op ten 24en jannuary des verleden jaers metten voorsz[eyde] schepe ende schepsvolck [sic] is comen te vervallen in de handen van de Barbarische ende Turcksche zeeroovers, en[de] tot Algiers in Barbarije opgerbracht ende aldaer in een ellendige slavernije wert gehouden ende met onmenschelijcke lasten ende pinnelijcke arbeyt beswaert, ende niet minder te lossen is dan voor 670 stucken van achten met het opgelt en andere oncosten, tot welcke redemtie de voorsz[eyde] gevangen[e] omtrynt heeft 200 stucken van achten, en dewijle sijn broeders ende vrunden lieden sijn van seer geringe conditie, soo hebben sij haer aen ons gekeert,

versoeckende onse hulpe ende mildagheyt [sic], tot redemptie ende verlossinge van haren broeder, dewelcke nae genomen advysen, oock onse voorschrijvinge aen ande [sic] eerlijcke parsoonen meer omme den gevangen[e] in sijne bedroefden ende ellendigen staet daermede sooveele te behelpen als doenlijck is, en[de] soo de harten tot mildadigheyt sal connen bewegen, welcke hre petitie ofte begeertes wij haer niet hebben willen weygeren, mede gevende onse berieven [sic] van recommandatie, versoeckende seer ernstelycken, aen allen ende een iegelycken daer die verthoont sullen werden, dat u e[delen] haer ofte hem met een milde ende liberale aelmisse gelieve te versien, elck nae sijnen staets gelegentheyt, gedenckende de gevangenen alsof gij mede gevangen waert, hopende dat sulcken weldaet niet ongeloont sal blijven, ende sullen ons v[er]schuldigen in gelijcke voorvallentheden aen d'uwe – dat Godt verhoede – danckelycken te sullen erkennen, waertoe wij ons verlaten, blijft in de bescherminge des alderhooghsten, sonder bedrogh des ’t oirconde soo hebben wij vredemakers ende rijckdommen voorn[oemt] met onsen eigene handen geondertekent. Actum ...’