Betreft de geldigheid van de verkoop van een stukje land te Hauwert.
Op verzoek van 2 inwoners van Hauwert attesteren 3 dorpsgenoten van hen.

De 1e deposant in deze verklaart met de zuster van zijn vrouw te hebben gesproken over haar ‘staet’, die er zijns inziens zo aan toe was, dat zij haar stuk land zou moeten verkopen om haar schulden te kunnen aflossen. Zijn schoonzus zou hebben goedgevonden dat hij zou kijken of hij een goede koper voor het land kon vinden. De deposant had vervolgens gesuggereerd, dat een zeker persoon (gaandeweg wordt in de akte duidelijk dat dit de 2e requirant in deze is) misschien bereid zou zijn het land te kopen en misschien ook nog wel het Smitsland dat hij huurde, daartegen aan haar zou willen afstaan (d.w.z. vermoedelijk: doorverhuren?).
Vervolgens zou de deposant op last van zijn schoonzus bij deze 2e requirant zijn langsgegaan en daar het bovengenoemde idee hebben voorgesteld. De 2e requirant had hierop geantwoord, dat hij dit eerst met zijn schoonvader wilde bespreken.
Na een bezoek van een zwager (broer van zijn vrouw) zou de schoonzus de 1e deposant in deze nogmaals hebben belast met de opdracht om met de beoogde koper te spreken. Blijkbaar was deze bereid het land daarna te kopen. De deposant zou bovendien hebben gehoord, dat de broers van zijn vrouw haar hadden aangeraden het land bij de eerste de beste gelegenheid te verkopen.
De 2 overige deposanten zijn blijkbaar arbiters geweest bij de hieropvolgende koopovereenkomst, en verklaren dat hen niets was gebleken van enige ontevredenheid (‘miscontentement’) bij de meergenoemde schoonzuster van de 1e deposant, of dat zij zou zijn overgehaald (‘gepersuadeert’) om de koop aan te gaan, maar dat zij zich integendeel betoonde ‘daertoe genegen te sijn’.