Zie ook: 3872/056.
Betreft koopcondities van een stuk land te Hauwert.

2 inwoners van Hauwert, onder wie een vredemaker, verklaren ‘goede mannen ofte seghsluyden’ geweest te zijn bij de koop van een zeste part land te Hauwert tussen een Wognummer als koper en een Opperdoezer als verkoper, en dat zij blijven bij hun verklaring dienaangaande afgelegd voor het gerecht van Hoorn.
Verder verklaren zij, dat naar hun mening ‘de onderteeckening van seecker briefken bij de voorsz[eyde] cooper hunlieden gepresenteert, gehouden moet worden voor nul ende t’onrechte gedaen, omme oorsaecke dat den voorsz[eyde] cooper (soo ’t schijnt) hun attestanten gesocht heeft te induceren tot een ander eynde als sij alsdoen gemeent hebben, seggende hij cooper voorn[oem]t: “Ick hebbe hier een weynich geschrifte, alleenl[ijck] dienende voor memorie van ’t gene tusschen ons in coop is gepasseert, gelieft hetselve te teeckenen, daer en sal geen swaricheyt uyt ontstaen”, ende diergel[ijcke] woorden meer. Ende nadat de voorsz[eyde] cooper eerst geweygert hadde sijn voorsz[eyde] briefken over te geven om gelesen te worden, d[es]e daerna selfs gelesen hebbende, hebben sij attestanten sonder veel opmerckens op goet geloove ende v[er]trouwen ’t selve onderteeckent, ende nadien ’t selve geschrifte anders v[er]meldet als ’t gene waerop de voorsz[eyde] coop v[er]accordeert ende aengegaen is, soo schijnt dat den cooper daerinne sinisterlijck moet gehandelt hebben.

Eerstelijck doordien hij cooper weygerich was ende (soo ’t scheen) hem niet en v[er]troude sijn geschrifte aen haerlieden over te geven, ende ’t selve bij hm gelesen sijnde, eenig woorden mach v[er]swegen ofte sij attestanten ‘t selfs niet wel v[er]staen mogen hebben.
Ten tweeden uyt eenige redenen die sij attestanten van den voorsz[eyde] cooper hebben gehoort ten tijde als sijlieden voor den voorsz[eyde] gerechte soude comparen’ [sic] ‘ende alsdoen sij attestanten op ’t stadthuys sijnde hem gevraegt waeromme hij dusvele moeyte aenrechte, daer hij wel wiste dat de coop in sulcke vouge als hij sustineerde niet geschiet was. Waerop hij (’t selve niet ontkennende) seyde in uytgedruckte woorden: “Sij hebben mij over jaer soo gebruyt, ick sal nu haer weder bruyen ende quellen soo [veel?] als ick can”, daeruyt men bemercken mach, dat d’selve cooper niet der waerheyt, maar na wrake ende wrevel tot sijn eygen proffijte soeckt te handelen. Doch de waerh[ey]t overwint dien allen’.