Zie ook: 0132/038, 039, 045, 056A.
Geen notariële akte, maar een oud-rechtelijk stuk; de notaris treedt hier op in zijn hoedanigheid van secretaris der stede Abbekerk.

Betreft verbrande zak koolzaad in de Bennemeer.
Op verzoek van Benjamin Pietersz Rol en de verdere door de officier De Zee (zie: Zee, de, Dirk!) gedaagden (zij worden verderop genoemd) attesteren Jan Jansz ‘Schoemaker’ de oude (zie: Schoenmaker, Jan Jans de O.) en Jan Jansz Wiers (zie: Wiers, Jan Jans de J.!), respectievelijk voormalig ouderling en huidig ouderling der gereformeerde kerk te Abbekerk, en verder Jan Jansz Amels uit de Bennemeer onder Twisk en Abraham Adriaansz Zwaan uit de ‘Belkmeer’ (= Berkmeer!) ‘wegens ’t verbranden van eenen koolzak zoo hij officier voorgeeft de waarheyt te zijn’ als volgt: ‘Jan Schoemaker ende Jan Wiers getuygen in ’t dorpboek gezien te hebben, en derhalven wel te weten, dat uyt de gedaagdens, requiranten in dezen, minderjarig zijn Willem Jansz Spek’ (zie: Spek, of: Rustenburg!, Willem Jans), ‘Germont Woutersz’ (zie: Schagen!, Germent Wouters), ‘Klaas ende Kornelis Koeman’ (zie: Koeman, Klaas Jans!, en: Koeman, Kornelis Jans!), ‘Pieter Zymonsz Vlaar’ (zie: Vlaar, Pieter Simons), ende Klaas Pietersz Bakker. Zij zeggen wijders hun uyt dagelijkschen burgerlijken ommegang bekent te wezen, dat de vijf eerste bij hunne ouders in kost en drank inwoonen, ende dat de laatste, een ouderloos wees, door de diakonye van Lambertscage besteedt wert.

Jan Amels ende Abraham Zwaan verklaren eenparig, dat zij beyde tegelijk ’s morgens van de eerstvolgenden dag nadat een zekere zak met koolzaat op ’t koolvelt van Rens Doorn in brant ware geraakt’ (zie: Doorn, Rens Adriaans!), ‘zijn gegaan op ’t zelve koolvelt, ende zagen, datter de zak met koolzaat aldaar smelende lag, dog dat ver het meerendeel van ’t zaat alstoen nog overig en onverbrant ware.
Jan Amels zegt dat hij op den zelven dag ontrent den middag weder naar ’t gezeyde velt met eenige schapen is gegaan, ende ’t zaat ’t geen overig gebleven en nu geheel uytgebluscht ware, en naar de calculatie van hem deposant nog wel ontrent een Hoornsche zak was, met eenig stroo dekte, opdatter de schapen niet af eten zouden.’