Zie ook: 0132/080, 081.
Schepenakte, dus een oud-rechtelijk stuk.

Betreft messtekerij te Abbekerk.
Op verzoek van jonkheer Wouter Chrisstoffel van Lantschot(zie: Landschot, van, Wouter Christoffel), baljuw en schout der stede Abbekerk (wonende te Alkmaar!) attesteert het echtpaar Adriaan Jansz Aris (zie: Aris, of: Vaal!, Adriaan Jans), en Lijzabet Jans (zie: Jans, Elisabeth) te Abbekerk.

Eerst verklaart ‘Adriaan Jansz, dat ’s avonts van den dag toen het huys van wijlen Aafje Zegers’ (zie: Segers, Aaf) ‘te Abbekerk in veylinge verkogt was, hij getuyge benevens Klaas Jansz Zijp, Jan Jochemsz de knegt van Zijms’ (zie: Sijms, Simon Pieters, schepen te Abbekerk, tevens bakker!), beyde van Abbekerk, en Pieter Kornelisz de Waart van Lambertscage’ (zie: Waard, de, Pieter Kornelisz) ‘bij malkander stonden beoosten voor de herberge te Abbekerk, tusschen de peereboom en de glazen.
Dat diestijts van het stedehuys af quam loopen een Kornelis Bartelsz van Lambertscage’ (zie: Spanjaard!, Kornelis Bartels), ‘zeggende goetmoets: “Hoe staat...” - of: “Hoe is - ...hier zooveel volks?”
Dat hij deposant toen zag, dat Pieter Kornelisz de Waart met een mes naar Kornelis Bartelsz sneed, waarop Kornelis Bartelsz aanstonts zeyde: “Dat is een schelm die ’t mij doet.”
Dat Kornelis Bartelsz daarop naar het stedehuys ging en hij deposant naar huys vertrok.
De deposante Lyzabet Jans getuygt, dat twee dagen na het voorsz[eyde] gepasseerde, ten haren huyze gekomen is Pieter Kornelisz de Waart van Lambertscage, vragende of haar deposantes man t’huys ware, waarop zij deposante “neen” antwoordende, vroeg dezelve Pieter de Waart of haar deposantes man haar het gepasseerde voor twee dagen al hadde vertelt, ’t geen met “ja” beantwoort zijnde, verzogt de meergemelde Pieter de Waart haar getuyge die zake geheym en stil te houden, nademaal zij met het openbaren geen profijt nog schade konde krijgen.’
P.S.: Zie voor de betekenis van het voegwoord nademaal bij 0132/117, P.S. 4.