Betreft oplossing voor de nood van een arme, oude man te Bovenkarspel, die ernstig door zijn zoon, ook te Bovenkarspel, benadeeld was. De zoon had op verzoek van zijn vader voor hem ƒ 900.- belegd, plus ƒ 100.- van zichzelf, in een obligatie ten laste van het dorp Bovenkarspel, maar deze obligatie weer verkocht aan een Grootebroeker, zonder ooit interest aan zijn vader uit te betalen. Ook had de zoon met veel geweld een som van ƒ 632 en 16 stuivers opgeëist bij een weduwe, bij wie de vader dit geld in bewaring had gegeven. Dit geld was het eigendom van zijn vader, en de zoon vond dat hij 'de naaste' was om zijn vaders geld te bewaren. De vader heeft vergeefs bij zijn zoon gevraagd om dit geld en de ƒ 900.- van de obligatie. Om niet op zijn oude dag tegen zijn zoon te hoeven procederen, of anders door derden te moeten worden geholpen of gebrek te lijden, heeft de vader zich in uiterste nood gewend tot de regenten van Bovenkarspel, om deze effecten, die zijn zoon bezit heeft, aan hen over te dragen ter voldoening van de verpondingen en landschotten die hij nog over zijn geabandonneerde landerijen verschuldigd was, tegen een uitkering van ƒ 100.- per jaar zo lang hij leeft. Dit wordt geaccepteerd, op voorwaarde dat de rechter voldoende van de deugdelijkheid van de schuld kan worden overtuigd.