Betreft geval van mishandeling, o.a. met een troffel, in de Beemster.
Op verzoek van Huybert Jans de Vos (zie: Vos, de, Huibert Jans), zoon van Jan Arents (zie: Vos, de?, Jan Arends), woonachtig in de Beemster, attesteren Jan Klaasz Pels en Jan Arents Bloemeraat (zie: Bloemenraad, Jan Arends), beiden mede wonende in de Beemster.

Eerst Jan Klaasz Pels, ‘dat hij met Huybert Jans voors[eyt] is geweest op maandag den 7en octob[e]r op de bruyloft van Klaas Jans Taams’ (zie: Tamis, Klaas Jans), ‘aan de Middelweg in de Beemster, op welken tijt Huybert Jans tegen Jan Klaasz Pels seyde: “Laten wij meysen halen.” Ende sij twee met malkanderen omme meysen lopende, quamen nevens de hofstede van mijnheer Schagen aan de Middelweg, alwaar Jan Klaasz Pels op deselve hofstede siende Maarten Jans Hip’, seyte 't selve tegen Huybert Jans, Huybert Jans hem doen ook siende, seyde tegen de voors[eyde] Maarten Hip: “Goedendag, catsvel.” Dit nog eens hervattende, waarop Maarten Hip antwoordende, seyde: “Seg dat nog een maal.” Huybert Jans, 't selve nog een maal seggende, quam gemelte Maarten Hip aanstonts met een troffel in de hant snel van de voors[eyde] hofstede op de w[e]g lopende ende stootende gemelte Huybert Jans onder de voeten, hem slaande, ende grietsende in de hant met een metselaarstroffel, so lange dat hij Jan Klaasz 't selve niet langer mogte sien, nog konde verdragen, seggende: “Is dat niet langenoeg [sic]?” Ende grijpen[de] meteenen gemelte Maarten Hip van Huybert Jans aff, sonder dat Huyb[ert] voors[eyt] hem in al desen tijt hem iets misdeede, wederstonde off wederom sogt te slaan.

Ende nu hij Jan Arents Bloemeraat, verk[laart] ten voors[eyde] dage bij Maarten Hip op deselfde hofstede van mijnheer Schagen is geweest, te hebben gehoort dat Huybert Jans, so hij bij Jan Pels op de weg voorbijging, riep: “Catsvel!” Waarop hij Maarten Hip antwoordende seyde: “Seg dat nog een maal.” Huybert, 't selve doende, liep gemelde Maarten Hip aanstonts van de hofstede op de weg, Huybert aantastende, onder voeten stootende en vorders wat afslande [sic], sonder dat hij deposant heeft gesien dan de voors[eyde] Huyb[er]t Jans, iets selver heeft geslagen, neen maar so haast van de meergesz[eyde] Maarten Hip was v[er]lost, is sijnen weg gegaan.
Gevende sij deposanten tot reden van wetensch[ap], dat alle 't voors[eyde] in haar bijwesen is gepasseert, sijn deswegen bereyt, so de noot sulx mogt eysschen, 't selve met eede te v[er]sterken. Aldus gedaan ende gepasseert ter presentie van Engel Dirks ende Mues Ysbrants, getuygen van gelove met mij hiertoe v[er]sogt, die desen nevens de deposanten en mij not[ari]s hebben ond[erteken]t.’ (Zie: IJsbrands, Mues.)