Zie ook: 3872/047, 120.
Grote stukken van deze akte zijn vergaan; de tekst is derhalve onvolledig.

Betreft vermoedelijk door de chirurgijn van Hauwert afbetaalde schulden van een waarschijnlijk depressieve, inmiddels overleden vroegere predikant van Hauwert. Mogelijk heeft de chirurgijn geprobeerd daarvan geld terug te krijgen van het armenbestuur of de diakonie.
Op verzoek van de chirurgijn verklaart een weduwe te Hauwert, dat zij ongeveer 10 jaar hiervoor, dus omstreeks 1625, ’s nachts omtrent 12 uur achter uit haar huis is gegaan en op het kerkhof een ‘droevich geluit ende suchten’ hoorde, waar de attestante ‘wat v[er]baest sijnde’ naartoe is gelopen en daar in alle eenzaamheid de inmiddels overleden predikant aantrof, die zich ‘seer weemoedich ende benaut van herten’ betoonde. De attestante heeft hem aangesproken en gevraagd wat hij daar zo alleen de nacht deed, en waarom hij zo droevig was, maar de man had daarop weinig geantwoord, waarop de attestante hem heeft ‘gebeden ende v[er]maent dat hij doch terstont wilde thuysgaen’, wat hij ook heeft gedaan.

Een dag of twee daarna is de predikant bij haar thuisgekomen, ‘gel[ijck] hij gewoon was te doen’, en toen zij hem vroeg ’hoe hij doch in de v[oor]leden nacht so weemoedich was ende hij hem soo eensaem aldaer op het kerckhoff hadde begeven, ende wat hij daermede in de sin hatte’. Het antwoord van de predikant (deels niet te ontcijferen) was iets in de zin van dat het nu weer wat beter ging, maar dat hij anders ‘een dinck’ zou hebben gedaan, en dat er iets zou zijn gebeurd, dat ‘noyt sijn leven tot Hauwert geschiet is’. Verder ging hij er niet op door.
Verder verklaart de attestante nog te weten, dat de chirurgijn (requirant in deze) met haar over de predikant heeft gepraat, en iets heeft gezegd over de ‘seer groote achterstallige schulden’ waarin de predikant, ‘metterwijl (hoewel met een sober ende eerl[ijck] leven) was gecomen te v[er]vallen, ende nu alreede op het hoochste scheen gecomen te wesen, omme met alle vigeur van deselve schuldenaers ingevordert te worden’, en dat de dominee ‘vele onheylen ende swaricheden’ te wachten stonden.
Vanaf nu is de tekst een tijdje te fragmentarisch om nog te ontcijferen. Maar aan het eind volgt nog dat de chirurgijn ‘noch meer in d’selve sake soude doen, doch wanneer hij requirant op ‘t gedane consent ende belofte gegaen is om d’selve pen[ningen] te becomen van diegene die bij de voorsz[eyde] regeerders daertoe waren genomineert, is hem ’t selve alsdoen geweygert, sonder de pen[ningen] aen hem requirant tot dien eynde te willen tellen’.
N.B.: De desbetreffende predikant was in Hauwert actief van 1597 tot 1632, in welk laatste jaar hij ook is overleden aldaar.
Gezien de inhoud van bovenstaande attestatie lijkt suïcide heel goed mogelijk.
Zie ook: Repertorium van Nederlandse hervormde predikanten tot 1816 / F. A. van Lieburg. (Bibliotheek: plaatsnr 140 P 6-7)